Wat Sang Kratai is een verborgen juweel uit vervlogen tijden, een tempel die al zo’n 400 tot 500 jaar standhoudt sinds vóór de Ayutthaya-periode. Hoewel de Boeddhabeelden zorgvuldig zijn gerestaureerd, ademt de rest van de tempel nog steeds haar oorspronkelijke charme. De eeuwenoude muren lijken fragiel, alsof ze elk moment kunnen bezwijken onder de druk van de tijd, maar de imposante wortels van de Bodhibomen omarmen en ondersteunen de structuur op magische wijze, alsof ze een beschermende greep op het verleden houden.
Zodra je de tempel nadert, begint de reis terug in de tijd. De weelderige bomen rond de wihan filteren het zonlicht en creëren een serene, bijna etherische sfeer. De geluiden van de moderne wereld vervagen geleidelijk, en met iedere stap lijkt het alsof je een hoofdstuk uit een eeuwenoud verhaal binnenstapt.
Luang Pho Kaen, in Wat Sang Kratai.
Bij binnenkomst word je begroet door het imposante Boeddhabeeld, Luang Pho Kaen. Zijn aanwezigheid straalt een tijdloze kalmte uit, alsof hij al eeuwenlang waakt over deze heilige plek. De sfeer van de tempel omhult je direct. De zorgvuldig bewaarde muren en attributen fluisteren verhalen van het verleden. De zoete geur van brandende kaarsen en wierook vermengt zich met de geschiedenis en versterkt het mystieke karakter van deze plek.
Luang Pho Kaen bevindt zich in de eerste hal die je tegenkomt. Aan de rechterzijde liggen Luang Pho Si en Luang Pho Suk in een grotere ruimte, waar hun aanwezigheid de tempel nog verder verrijkt. Hoewel er inmiddels een nieuwe tempel is gebouwd waar de lokale bevolking haar religieuze ceremonies bijwoont, blijft Wat Sang Kratai een bijzondere plaats. Voor degenen die zich willen laten wijden tot monnik is deze oude tempel een essentieel onderdeel van hun spirituele reis. Een plek om eer te betuigen, om zich te verbinden met het verleden voordat ze hun nieuwe hoofdstuk beginnen.
Nang Tha-khian.
Aan de linkerkant van de tempel bevindt zich een heiligdom gewijd aan Nang Ta-khian, een mystieke geest die volgens de Thaise folklore haar thuis heeft in de machtige Ta-khian-bomen. Haar aanwezigheid wordt gevoeld in het fluisteren van de wind door de takken, in het zachte ruisen van de bladeren. Voor velen die de tempel bezoeken, is haar beschermende energie een tastbare herinnering aan de diepe verbondenheid tussen natuur, geloof en traditie.
Wat Sang Kratai is niet zomaar een tempel; het is een levend monument van een tijdperk, een plek waar geschiedenis en spiritualiteit samenkomen in een harmonieus geheel. Voor degenen die haar betreden, is het niet alleen een bezoek, maar een ervaring die hen meevoert naar een andere tijd, een ander gevoel. Een tijdloze reis die blijft nazinderen.
Een beetje folklore.
Verborgen onder het dichte bladerdak van de eeuwenoude Hopea odorata-bomen sluimert een geest die verweven is met de ziel van de natuur, Nang Ta-khian. Ze is geen gewone legende, maar een fluistering in de wind, een onzichtbare kracht die de harten van gelovigen beroert. Haar wezen is vergroeid met de machtige Ta-khian-bomen, reusachtig en tijdloos, als wachters van een vergeten tijdperk.
Voor wie haar aanwezigheid durft te voelen, is Nang Ta-khian niet slechts een mythe, maar een stille getuige van het verleden. Sommigen zeggen dat ze verschijnt in de vorm van een sierlijke vrouw, gekleed in traditionele kleding, haar gelaat even etherisch als de ochtendmist die door het bos zweeft. Anderen beweren haar alleen te horen, een zachte ritseling tussen de takken, een fluistering die de adem van de bomen lijkt te volgen.
Er zijn verhalen van bezoekers die offers brengen, zijde en parfum, in de hoop haar gunst te winnen. Zij die haar respecteren, voelen een onverklaarbare kalmte, een verbondenheid met de oude krachten van de aarde. Maar voor wie haar aanwezigheid negeert of haar onderkomen verstoort, kan de atmosfeer plotseling omslaan. Een koude windvlaag, een diepe stilte die zwaarder drukt dan normaal.
Nang Ta-khian is niet zomaar een geest; ze is een herinnering aan het heilige samenspel tussen mens en natuur, een eeuwige echo in de bladeren, een fluistering die nooit helemaal verdwijnt.
© Lode Engelen en Patchaneeboon Charoenpiew. Foto’s genomen op 16.10.2024 in Sala Daeng, Mueang Ang Thong District, Ang Thong 14000, Thailand.
Heel interessant stuk Lode,
Ik ging Googlen en vond ook Wat San Khathai daar in de buurt , net onder Ayuttya.
Bent U bekend met Wat Ban Den?
Tijdens m’n fietstouren in NrdThailand kom ik sinds 2005 in Mae Taeng bij dit tempel-kompleks. Ik zag het groeien in de loop van 20 jaren met ‘n vertienvoudiging van allerlei nieuwe (ook in teak-hout) tempels en stupa’s.
Ik heb vernomen dat er ‘n abt/hoofd-monnik de scepter zwaait die dit allemaal gerealiseerd heeft.
Maar nog steeds weet ik er het fijne niet van.
Misschien weet U of uw vrouw er meer van.
Met Brabantsche groeten,
Peer
Hallo Peer,
Wat ban den, wij hebben hem maar 12 jaar meegemaakt, maar dat is ook al indrukwekkend genoeg.
Lang geleden heb ik er een artikeltje over gemaakt op wat toen nog Trefpunt Azië was.
De tekst geef ik je hier, de foto’s die erbij horen zijn wat moeilijker terug te vinden.
Wat Ban Den ligt in het district Mae Taeng van Chiang Mai. Het is een van de meest opmerkelijke tempels van Chiang Mai. Het is ook een van de grootste tempelcomplexen in de provincie. Het complex telt onder meer een grote zaal, een viharn, een meditatiehal, de verblijfplaatsen, kuti voor de monniken, een drumtoren en diverse andere gebouwen.
In 1988 is monnik Kru Ba Tuang abt geworden van de op dat moment zeer verwaarloosde tempel. Kru Ba Tuang is er in geslaagd om grote sommen geld bij elkaar te krijgen, niet alleen van mensen uit Chiang Mai en omgeving maar van boeddhisten uit heel het land. Met dit geld heeft hij de oude tempel gerenoveerd en verschillende gebouwen toegevoegd. Er wordt nog steeds gewerkt aan het complex. Alles wat wordt neergezet is nieuw, maar wel in de oude Lanna stijl.
Een van de meest indrukwekkende onderdelen van Wat Ban Den is de zeer grote Lanna-stijl-teakhouten viharn met een drie laags dak. Zeer aantrekkelijk met zijn blauwe dak en gouden planken, versierd met ingewikkelde houtsnijwerk.
Een volledig uit teak opgetrokken tempelgebouw, de ingang beschermd door twee “Nok Hatsadiling”, een vogel met het hoofd van een olifant. Eén van de vele mythische figuren die het boeddhisme rijk is.
Een nog jonge Kru Ba Tuang.
Een reeks Boeddha beelden, in alle posities die een staande Boeddha mag hebben. Andere houdingen zijn niet toegestaan.
Een recent toegevoegde reeks stupa’s, imitaties van alle belangrijke stupa’s van Thailand. Stel je bent geboren in het jaar van de kip, dan moet je naar de tempel Wat Phratat Hari Punchai in Lampun gaan om de stupa van die tempel te begroeten en te bidden voor een goed leven. Deze stupa is hier nagebouwd. Woon je dichter bij Chiang Mai dan kun je de begroeting in principe ook hier doen.
Veel meer weten wij er ook niet over.
Groeten
Lode