Kew Mae Pan, bovenop Doi Inthanon.

Kew Mae Pan, ( กิ่วแม่ปาน ) kan je vertalen als smal pad langs het Pan beekje. Het is één van de mooiste nature trails die je kan lopen in het noorden van Thailand. Het ligt langs de weg van Chom Thong naar de top van Doi Inthanon, op ongeveer 43 km van Chom Thong. Wanneer je aan de linkerkant de twee pagodes, Phra Mahathat Nop Methanee en Phra Mahathat Nopphon voorbij bent, moet je nog een 500 meter verder tot aan de parking van het pad. Het pad zelf vertrekt en eindigt op hetzelfde punt. Het is 3,4 km lang.

Kew Mae Pan kan je opdelen in vier verschillende stukken. In het eerste deel loop je door het regenwoud, tussen de hoge bomen die met mos en varens bedekt zijn. Er zitten hier en daar steile stukken tussen, maar er zijn trappen gemaakt, die het lopen wel vergemakkelijken op dit stuk.

Het tweede deel kom je in een gebied dat nog het meeste lijkt op alpenweides. In het bos kan je de zon nauwelijks zien, en hier schijnt ze weer met volle kracht. Je voelt ook dadelijk de wind die onder uit het dal opstijgt. In de winter is de vegetatie verdord, maar het geeft een prachtig zicht als het hoge gras door de wind beweegt.

Na een honderdtal meter kom je aan het Kew Mae Pan uitzichtpunt. Hier heb je een prachtig zicht op de vallei van Mae Chaem, die ongeveer 1000 meter lager ligt.

Duizendjarige rozen.

Een paar honderd meter verder kom je in het derde deel waar je de duizendjarige rozen kan bewonderen. Een rododendron soort die je enkel hier in het noorden in Thailand vind. De sterk verweerde bomen bloeien in de winter. Wat mij hier telkens opvalt is dat hoe stil het hier is. Je hoort enkel af een toe een vogel roepen, en het ruisen van de wind tegen de helling.

De steile helling is ook de habitat van een dertigtal gorals, een soort berggeit. Ze leven van het gras en bladeren van de bomen, en zijn goed beschermd doordat er geen andere dieren zijn die op steile hellingen kunnen lopen. De goral is één van de 19 beschermde wilde dieren van Thailand.
Van hieruit loop je naar een tweede uitzichtpunt waar je de twee pagodes kan zien.

Links Phra Mahathat Nop Methanee en rechts de Phra Mahathat Nopphon pagodes.

De gidsen.

De Hmong-bevolking uit het nabijgelegen Baan Khun Klang zorgen voor onderhoud en beheer van het pad. Jonge mensen uit het dorp fungeren als gids op het pad. Er is geen inkom te betalen, maar een gids is verplicht en kost 200 Baht per groep van maximaal 10 personen. De wandeling duurt tussen twee en drie uur. Het pad is enkel van 1 november tot 31 mei open. In het regenseizoen is het te gevaarlijk om op het dan glibberige pad lang de diepe afgrond te lopen. Deze periode dient ook om de vegetatie weer een rustperiode te geven.

Het uitzichtpunt met beneden de vallei van Mae Chaem.

De hoge bomen van het regenwoud op de top van Doi Inthanon hebben maar een heel oppervlakkig wortelgestel. De grond op de berg is maximaal 2 meter diep, eronder ligt harde rots.

Eén van de zeldzame planten die je kan vinden langs het pad is de grond jackfruit. De Hmong noemen het zo omdat het volgens hen op een jackfruit lijkt. De Balanophora fungosa zoals het plantje heet met zijn officiële naam is eigenlijk een parasiet die op de wortels van de bomen in regenwouden groeit.

Het plantje doet mij een beetje denken aan de Bua Phud, ook een plant die op de wortels van een andere plant groeit. Zij komt alleen in het zuiden van Thailand voor.

© Lode Engelen. Foto’s gemaakt in Kew Mae Pan op diverse tijdstippen.