De Karen Padaung oftewel de Langnek Karen, zijn een minderheid binnen een minderheid, maar wel de meest bekende Karen. Waarom? Hun vrouwen dragen koperen ringen rond hun hals en benen. Het zijn eigenlijk geen ringen, maar een koperen spiraal die rond de hals en benen wordt gewonden.
De meisjes beginnen hier al op jonge leeftijd mee, en de spiraal ‘groeit’ met hen mee. Door het gewicht van de spiraal worden de schouders en ribben naar beneden gedrukt, en daardoor lijkt het of deze vrouwen een lange hals hebben. Eén keer per jaar word de spiraal afgewonden en kunnen ze hun hals reinigen. De Padaung dragen niet alleen ringen om de nek, maar ook om de armen en benen. Voor de Padaung zijn deze ringen net zo belangrijk als de ringen om de nek.
De overlevering wil dat de vrouwen deze spiraal begonnen te dragen om te voorkomen dat aanvallende tijgers hun hals zouden doorbijten. In hoeverre dit op waarheid berust weten we natuurlijk niet.
De karen Padaung, een toeristische attractie.
De Karen Padaung zijn zich heel goed bewust dat ze een toeristische attractie zijn en buiten dit ook sterk uit. Het dorp, Baan Huay Pu Keng, waar deze foto’s gemaakt zijn is slechts per boot bereikbaar en bij het ticket voor de boot moet je al een klein bedrag betalen als inkom voor het dorp. Dit geld gebruiken de dorpelingen voor onderhoud van de straatjes en onderwijs voor de kinderen.
Wanneer je vanaf de aanlegplaats aan de rivier de hoofdstraat van het dorp binnenwandelt stuit je op een aantal souvenir winkeltjes, waar handgeweven doeken en eigen houtsnijwerk aan de toeristen wordt verkocht. Als je wat verder door het dorp loopt, en wat kleine zijstraatjes inloopt kan je nog wel veel van hun leefwijze bekijken, en krijg je ook een beter contact met de bewoners.
Naar schatting zijn er ongeveer zevenduizend Karen Padaung. Ze leven, net zoals de andere Karen, in kleine dorpsgemeenschappen in de bergen tussen Myanmar en Thailand. Ze leven van de landbouw, maar het toerisme bij de Padaung geeft hen een mooie extraatje. Ook bij de Padaung zijn er christenen, boeddhisten en animisten.
Traditionele huisjes, gebouwd op palen met hout en bamboe. voor het dak worden tegenwoordig soms metalen platen gebruikt, maar ook nog steeds bladeren.
Kristelijke Karen.
In dit dorp leven vooral kristenen. Er zijn zelfs twee kerkjes voor deze kleine gemeenschap, en een mooi Mariabeeld in een grot. Maar aan het eind van een zijstraatje vind je een plaats waar totempalen staan. Hier worden ceremonies gehouden om de geesten gunstig te stemmen. Ook bij hun is het animisme nog steeds heel diep geworteld.
Het doekje tussen de spiraal en de hals voorkomt dat de ringen voortdurend tegen de huid schuren.
Het dorpje waar deze foto’s gemaakt zijn ligt in Mae Hong Son, Thailand, en is enkel per boot bereikbaar .
In deel vier bekijken we een vluchtelingenkamp in Um Pheim, waar uit Birma gevluchte karen ondergebracht zijn door de Thaise regering.
©Lode Engelen. Foto’s gemaakt in Mae Hong Son, Baan Huay Pu Keng in Januari 2017.
Heel leuk te zien.
heel interesant mooie fotos
Merkwaardig toch dat in zo’n kleine gemeenschap christenen, boeddhisten en animisten gewoon naast elkaar leven.
Interessant om lezen en vreemd om daar een Maria-beeld in een ‘Lourdesgrot’ te zien.
Maar mooi gebracht Lode en mooie foto’s weeral!