Thailand en het Boeddhisme. Deel 6.

Boeddhisme en de NCPO.

Na de militaire staatsgreep in 2014 kwamen de boeddhisten onder een grotere controle van de staat. De militaire junta richtte een Nationale Hervormingsraad op, de Nationale Raad voor Vrede en Orde (NCPO). Tegelijk werd er een religieus comité opgericht onder leiding van de voormalige Thaise senator Paiboon Nititawan en de voormalige monnik Mano Laohavanich. De oproepen tot hervorming werden geleid door de rechtse activistische monnik Phra Buddha Issara. Hij had nauwe banden met juntaleider Prayut Chan-o-cha. Buddha was ook een leider bij de protesten in Bangkok die leiden tot de staatsgreep.

In de nieuwe grondwet van de junta staat de de staat het Teravada Boeddhisme rechtstreeks moet steunen. Hierdoor nam de invloed van de staat op het boeddhisme sterk toe. In 2015 deed de Nationale hervormingsraad van de junta een aantal voorstellen.

Tempels werden verplicht om hun financiën open te stellen voor het publiek. Er mogen geen korte termijn wijdingen meer gedaan worden. De monniken worden verplicht een smartcard bij te hebben als identificatie, zowel op juridisch als op religieus vlak. Er kwam meer controle over de bankrekeningen van de tempels, en meer controle over de tuchtmeesters. De abten van de tempels moeten om de vijf jaar vervangen worden. Het ministerie van cultuur krijgt de leiding over alle tempelactiva en de controle over het monastiek onderwijs. Ook het belasten van de monniken komt onder het ministerie van cultuur terecht.

De junta mag nu de hoogste patriarch benoemen.

In 2016 verzocht Phra Buddha Issara het Department of Special Investigation (DSI) om de bezittingen van de leidende monniken van Thailand, de Sangha Supreme Council, te onderzoeken. Somdet Chuang, op dat moment het hoogste lid van de raad, en volgende in de rij om de hoogste patriarch te worden, kreeg hierdoor te maken met een beschuldiging van belastingontduiking. Hij werd niet aangeklaagd, maar het incident stelde wel zijn benoeming uit. Het leidde ook tot een wetswijziging waardoor de Thaise regering de hoogste patriarch zelf kon benoemen.

De benoeming van Somdet werd ingetrokken, en de heersende junta stelde dat er een monnik van de Dhammayuttika Nikaya aangesteld moest worden. De benoeming werd door koning Rama X gedaan, hij mocht kiezen uit vijf kandidaten die voorgesteld waren door NCPO-leider Prayut Chan-o-cha.

In februari 2017 gebruikte de junta artikel 44, een controversieel artikel in de interim-grondwet. Dit artikel liet toe om het hoofd van het Nationaal Bureau van het Boeddhisme te vervangen door een DSI-functionaris. De DSI-functionaris werd een paar maanden later uit zijn ambt gezet nadat religieuze groeperingen de regering hadden opgeroepen hem te ontslaan vanwege zijn hervormingsplannen. Maar een paar maanden later werd hij terug in functie gesteld.

Monniken worden gearresteerd.

In mei 2018 werden verschillende monniken gearresteerd bij invallen, door de NCPO gelanceerd, in vier tempels. Dit gebeurde na een hardhandig optreden tegen demonstranten op de verjaardag van de staatsgreep. Eén van de gearresteerde monniken was Phra Buddha Isara, dit tot verbazing van veel functionarissen. De rechtse monnik werd gearresteerd voor aanklachten die in 2014 tegen hem waren ingediend. Waaronder vermeende diefstal en het vasthouden van functionarissen. Zijn meest ernstige aanklacht was echter een aanklacht wegens ongeoorloofd gebruik van het koninklijke zegel. Een aanklacht die pas in 2017 werd ingediend.

De politie heeft nooit aangegeven waarom hij toen werd gearresteerd voor beschuldigingen die al vier jaar geleden waren ingediend. Er werd gefluisterd dat Buddha Issara te veel wist van de heersers en als een bedreiging werd gezien.

Alle monniken die tijdens de invallen in mei waren gearresteerd, werden kort nadat ze in hechtenis waren genomen, uit hun ambt gezet en vastgehouden tot aan hun proces. De Thaise wet bepaalt dat monniken niet in de gevangenis kunnen worden gezet. Daarom moet elke monnik die in hechtenis wordt genomen, uit zijn ambt worden gezet als een vrijlating op borgtocht wordt geweigerd. En dit zelfs voordat de schuld is vastgesteld.

Nog meer machtsverschuiving.

Antropoloog Jim Taylor stelt dat de arrestaties opdracht van het “regerende paleisregime” waren dat probeerde de royalistische macht te consolideren door niet-royalistische hooggeplaatste monniken te elimineren. Taylor wees erop dat de verdachten van de onderzoeken onschuldig waren totdat hun schuld werd bewezen. Maar ze werden wel allemaal vóór het proces uit hun ambt gezet. Daardoor verloren ze ook tientallen jaren van monastieke anciënniteit. En dit enkel omdat ze beschuldigd werden van de misdaden. De enige royalistische monnik die werd gearresteerd was Buddha Issara. In juli 2018 keurde de junta een wet goed die de Thaise koning de mogelijkheid geeft om de leden van de Sangha Supreme Council, het bestuursorgaan van Thaise monniken, te kiezen in plaats dat de monniken ze zelf kiezen. De vermeende schandalen van de Thaise tempelfraude-onderzoeken 2017-18 en de daaruit voortvloeiende arrestaties werden genoemd als de reden voor de verandering.

Wijding en geestelijken.

Zoals in de meeste andere Theravada-naties, wordt het boeddhisme in Thailand voornamelijk vertegenwoordigd door de monniken. Zij functioneren als geestelijken bij ceremoniële gelegenheden. Zij zorgen ook voor het bewaren en overbrengen van de leer van de Boeddha.

Tijdens de tweede helft van de 20e eeuw begonnen de meeste monniken in Thailand hun loopbaan als tempeljongens. (Thais: เด็กวัด dek wat). Tempeljongens zijn traditioneel niet jonger dan acht en doen klein huishoudelijk werk. De belangrijkste reden om tempeljongen te worden, is om een ​​basisopleiding lezen en schrijven te krijgen. Het uit het hoofd leren van de geschriften die bij rituele gelegenheden worden gezongen hoort ook bij de opleiding. Voor de staat startte met oprichten van basisscholen, volgden de meeste Thaise jongens hun onderwijs in de dorpstempels.

Dienstbaarheid in een tempel als tempeljongen was een noodzakelijke voorwaarde voor het overgaan naar een hogere opleiding. Het was ook vrijwel de enige manier om te leren voor de meeste Thaise plattelands kinderen. Ondertussen zijn er in alle dorpen basisscholen van de staat opgericht, en zijn er vrijwel geen tempeljongens meer. Veel door de overheid gerunde scholen werken echter nog steeds samen met de plaatselijke dorpstempel.

Jongens als novicen.

Jongens worden nu gewijd als sāmaṇera of noviciaat monniken. Zij worden nen (Thai: เณร) genoemd. In sommige plaatsen kunnen meisjes sāmaṇerī worden. Novicen leven volgens de tien leefregels, maar zijn niet verplicht om het volledige scala aan monastieke regels in de Pratimoksa te volgen. Er zijn een paar andere significante verschillen tussen novicen en monniken. Beginners staan ​​vaak in nauwer contact met hun familie en brengen meer tijd door in de huizen van hun ouders. Novicen nemen niet deel aan het reciteren van de monastieke code (en de bekentenissen van overtredingen) die plaatsvinden op de uposatha-dagen. Novices eten normaal gezien niet met de monniken in hun tempel, maar dit komt meestal neer op een opengelaten plaats tussen hen in. Dit in tegenstelling tot een echte scheiding die word waargenomen tussen monniken en leken.

Veel novicen worden gewijd tijdens een onderbreking in hun gewoon onderwijs. Degenen die echter een echt religieus leven nastreven kunnen hun gewone schoolse opleiding ook volgen in bepaalde tempels.

Jonge mannen blijven doorgaans niet langer dan een of twee jaar novice. Op 20-jarige leeftijd komen ze in aanmerking om upasampada te ontvangen, de hogere wijding die hen tot volledige monnik maakt. Een novice wordt normaal gesponsord door zijn ouders bij zijn wijding. Maar in de praktijk, in plattelandsdorpen, neemt het hele dorp deel door de gewaden, de aalmoeskom en andere benodigdheden te verstrekken die de monnik in zijn monastieke leven nodig heeft.

Kind monniken in Thailand.

Tijdelijke wijding komt vaak voor in Thailand. De meeste jonge mannen worden traditioneel gewijd voor één vassa of regenseizoen (Thaise vastenperiode). Degenen die na hun eerste vassa monnik blijven doen dit meestal voor één tot drie jaar. Zij helpen ook bij religieuze ceremonies in omliggende dorpen, en krijgen meestal verder onderwijs in lezen en schrijven. Vaak ook in het Khom- of Tai Tham-alfabet dat traditioneel wordt gebruikt bij het schrijven van religieuze teksten.

Na deze periode van één tot drie jaar kerende meeste jongens terug naar het normale leven, trouwen en stichten een gezin. Jonge mannen die een wijding gehad hebben worden ook als betere huwelijkspartner beschouwd. Gewijde mannen worden eufemistisch “rijp” genoemd, niet gewijden zijn “onrijp”. Een periode als monnik geleefd hebben is vaak ook voorwaarde voor een leidinggevende functie in het dorpsleven.

De meeste dorpsoudsten of dorpsleiders waren ooit monniken, net als de meeste artsen en sommige astrologen en waarzeggers.

Ook rijk worden is een drijfveer om monnik te worden.

In een land waar de meeste mannen zelfs voor korte tijd monnik kunnen worden kan hun dit wel een voordeel opleveren. Wanneer je een monnik bijvoorbeeld vraagt om te komen bidden voor een overleden familielid dan moet je hem daarvoor betalen. De monnik is wel verondersteld om een deel van het bedrag dat hij daarmee ontvangt af te staan aan de tempel. Wanneer je een tempel bezoekt zie je vaak dat mensen de monnik die daar zit vragen om een kleine ceremonie te doen. Hier word je verondersteld om een bepaald bedrag in een omslag te stoppen en dit aan hem te overhandigen.

Dit geld moeten de monniken dan wel samenleggen met alle monniken van de tempel, en dan gelijk verdelen. Tenslotte kan niet iedere monnik altijd in de tempel gaan zitten. ook hiervan moet weer wat afgegeven worden aan de tempel voor het onderhoud en vaste kosten van de tempel.

In een populaire tempel kunnen de bedragen die er mee gemoeid zijn echt wel behoorlijk oplopen. Je kan gerust stellen dat de monniken daar een meer dan behoorlijk inkomen hebben. Bij dit soort tempels zijn er ook altijd leken die meewerken aan het beheer van de tempel en het geld. Zij worden op hun beurt ook betaald van deze giften. Zij hebben ook nog het voordeel dat ze door werken aan bepaalde mensen uit te geven ook nog een wat in hun zakken kunnen stoppen.

Geld word ook gebruikt voor studie.

Teveel monniken doen het gewoon om rijk te worden. Monniken die niet terug gaan naar hun wereldlijk leven specialiseren zich meestal in wetenschap of meditatie. Anderen proberen genoeg geld te verzamelen waarna ze naar regionale onderwijscentra gaan om hun verder te bekwamen in het Pali of om een vreemde taal te studeren. Daarna proberen ze dan verder te gaan naar de grote tempel universiteiten in Bangkok. Deze route wordt ook gevolgd door monniken die willen stijgen in de kerkelijke hiërarchie, aangezien promoties binnen het door de overheid gerunde systeem afhankelijk zijn van slagen voor examens.

In deel 7, het laatste deel zullen we praten over de controverses in de boeddhistische wereld in Thailand.

Thailand en het Boeddhisme. Deel 5.

© Lode Engelen. Foto’s gemaakt op diverse plaatsen en tijdstippen in Thailand.