Fragmenten uit het leven van de Boeddha.

De foto’s die hier gebruikt zijn, zijn gemaakt van muurschilderingen in Wat Doi Insee (tempel van de arendsberg) in Chiang Rai. Ze stellen een aantal fragmenten voor uit het leven van de huidige Boeddha. Deze afbeeldingen komen zeer vaak voor in tempels verspreid over heel Thailand. Er is nog een tweede reeks die misschien nog vaker voorkomt, en die stelt scenes voor uit de tien laatste levens van de huidige Boeddha. Hier kom ik binnenkort op terug met een heel speciale uitvoering van deze schilderingen.

De muurschilderingen op de foto’s hier zijn stuk voor stuk zonder meer kunstwerken. De teksten zijn een vertaling van de teksten die bij de muurschilderingen hangen in de tempel.

De wedergeboorte van Bodhisattva Siddhartha.

We zijn op een vrijdag met de volle maan van Visakhapuja aan de hemel, in de zesde maand van het achste jaar voor het boeddhistische tijdperk.
Koningin Mayadevi bevalt van Siddhartha, die later de Boeddha zou worden, onder een bloeiende Sala-boom in het Lumbini-park, dat zich op de grens tussen de steden Devadaha en Kapilavistu bevond. Nadat hij uit de baarmoeder was gekomen, gebeurden er een aantal verrassende dingen. Het babylichaam was bijvoorbeeld erg schoon, veel goden kwamen hem verwelkomen, zowel warm als koud water viel uit de lucht om hem te wassen. Bovendien kon de prins baby zeven stappen lopen en bij de laatste stap zei hij: “In deze wereld ben ik de grootste. Dit is de laatste geboorte.“
(De ouders zijn de eerste leraren)

Tachak Paritta.

De grote oorlog tussen de goden.
In de buurt van een berg genaamd Kitchakut in het koninkrijk Rajgir, had de Boeddha zijn discipelen verteld over een grote oorlog tussen de goden. Zij waren in twee groepen verdeeld, de zwarte en de blanke goden. Normaal waren in de oorlog de blanke, goede, goden altijd bang voor de zwarte. In die tijd hielp de god Indra de blanken door hen te zeggen, zorgvuldig de oorlog te bekijken en op het hoogtepunt de Tachak paritta-spreuk te reciteren voor moed te verzamelen.

Een andere muurschildering van de strijd tussen de blanke en zwarte goden.

De voorspelling van 16 gevaren.

Eens had koning Pasenadi, de heerser van Kosala Kingdom, een vreemde droom met 16 visioenen. Daarom vroeg hij op een dag een paar edelen om een offerande voor hem te houden. Maar de Boeddha vertelde hem dat wat hij in zijn droom zag niet in zijn tijd zou gebeuren. Maar het zou in de toekomst kunnen gebeuren. Bijvoorbeeld grote rampen, veel baby’s geboren uit jonge meisjes, slechte gewoontes van kinderen, hogere posities voor de dwazen, meer corruptie, vernietiging van religies en koninkrijken. Een enorme hoeveelheid slechteriken op aarde en veel uitbuiting van monniken.

Rattana Paritta

Kritieke droogte, ziekten en monsters hadden de meeste mensen in de stad Vesali verwond en gedood.
Op een gegeven moment werd de Boeddha uitgenodigd om de plaats te bezoeken.
Door zijn goedheid viel er veel regen op het moment dat hij in de stad aankwam. Hij vroeg de monnik Ananda om veel heilig water te maken om door de stad te sprenkelen. Hierdoor vertrokken de monsters uit de stad, en al snel was Vesali kalm, vredig en hersteld van de droogte. Dit wordt Ratana Paritta-spreuk genoemd.

Bojjhanga Paritta.

Er waren eens twee monniken, waarmee de Boeddha goed bevriend was, ziek. Namelijk Moggallana en Gasapa.
In dit geval reciteerde de Boeddha de spreuk van Bojjhanga Paritta met de zeven waarheden.
De monniken waren heel snel weer genezen.
Ook toen de Boeddha zelf ziek was, vroeg hij de Chunta-monnik om de spreuk van Bojjhanga Paritta te reciteren en werd hij weer gezond.

De zeven waarheden.
-Mindfulness is de manier om de aandacht te vestigen op ervaringen in het heden.
-Dharma vicaya is Dharma-onderzoek.
-Viriya is tolerantie.
-Piti is de tevreden geest.
-Passadhi is de kalmte van de geest
-Samadhi is de concentratie van de geest.
-Uppeka is de gelijkmoedigheid van de geest

Elke monnik die zich volgens de zeven waarheden van de Bojjhange Paritta gedraagt, krijgt hier de volgende drie resultaten van:
1) Herinneringen aan vroegere reïncarnaties.
2) Het waarnemen van de toestand van het doodgaan van mens en dier door goddelijke ogen.
3) Duidelijke wijsheid hebben dat hij de gevolgen zal krijgen van wat hij of zij heeft gedaan.

Wattaka Paritta.

Er was eens een bosbrand in de buurt van een nest van een familie van drie vechtkwartels. Op dat moment waren beide ouders weggevlogen.
Dit baarde de babyvogel, die een vorige Bodhisattva was, grote zorgen. Hij beefde van schrik en probeerde te ontsnappen aan het vuur.
Vanwege zijn goedheid in het verleden, had hij herinneringen aan de verdiensten van een vorige grote Boeddha. Toen deed hij een aankondiging: ” Als de brand werd gestopt en alle vogels waren gered, beloofde hij de dingen te doen die volgden op wat de Boeddha had geleerd “. Onmiddellijk ging het vuur uit.
Dit wordt de Wattaka Paritta-spreuk genoemd.
Zoals op dit schilderij te zien is, ervaarden veel monniken gevaarlijke branden en kwamen zij om hulp van de Boeddha vragen.
Toen sprak de Boeddha dezelfde spreuk uit als de vechtkwartel, en de branden gingen vanzelf uit.

Mora Paritta.

Ooit leefde een gouden pauw gelukkig ergens in een groot bos. Elke dag oefende hij het reciteren van de spreuk Paritta sutta. Hierdoor werd de vogel gered van verschillende vijanden. Op een dag werd een edele man door de koning gevraagd om de pauw voor hem te vangen. De man gebruikte een slimme truc, hij gebruikte namelijk een vrouwelijke pauw om de gouden vogel te verleiden. Hierdoor werd de knappe vogel gevangen. Maar toen de koning door de vogel werd geleerd hoe hij hem moest verzorgen, liet hij hem vrijwillig vrij. Dit wordt de Paritta Sutta-spreuk genoemd.

De verlichting bereiken.

Op de nacht van de volle maan van de zesde maand bleef Bodhisattva Siddhartha mediteren onder de bodhiboom.
Bij het aanbreken van de volgende dag kon hij de allerhoogste verlichting bereiken en kreeg hij kennis over de feiten van het leven. Hij wist duidelijk wat het leed was en wist hoe het te elimineren. Dit was het bewijs dat hij de volmaakte nieuwe Boeddha was. Om deze prachtige gebeurtenis te vieren, waren er verrassend genoeg veel buitengewone en gelukkige dingen op aarde zoals sterke bliksem, de bomen rond de plaats produceerden prachtige bloemen en vruchten, verder brulden veel grote dieren van plezier.
( Wijsheid is helderder dan al het andere, en kan de menselijke goedheid zuiveren )

Kennis overdragen.

Boeddha presenteerde zijn kennis aan vijf naaste priesters
Nadat de Boeddha verlichting had gekregen, besloot hij zijn kennis over te dragen aan een eerste groep. Het waren vijf priesters waarmee hij hecht bevriend was. Zij hadden ooit voor hem gezorgd toen hij begonnen was met zelfkastijding te bestuderen.
Dus op een dag met volle maan van de achtste maand ging hij naar het bos genaamd isipatanamaruekataiyawan en gaf daar zijn kennis door. Deze kennis werd “Dhammachakkappawattanasutra” genoemd.

Naar de aarde komen

Na een verblijf van drie maanden in de hemel van Tavatimsa besloot de Boeddha om naar de aarde te komen. Het was de dag van de volle maan van de elfde maand van het jaar. Hij liep de glazen trap af en was aan de linkerkant vergezeld van de god Indra, die op de gouden trap naar beneden liep. Aan de rechterkant was de Brahamaanse god Sahambodi, die op de zilveren trap naar beneden liep. Deze verbazingwekkende gebeurtenis werd de Devolohana-dag genoemd.
( Deelnemen aan een harmonieuze groep brengt altijd geluk voor hen allemaal )

De boot van Wat Doi Insee met een liggende Boeddha en de muurschilderingen.

© Lode Engelen. Foto’s genomen in Wat Doi Insee, Chiang Rai op 21.02.2022.