Thailand. Si Thep, stadje in een park met lange geschiedenis

---

Si Thep, een oude stad in Phetchabun

De historische stad Si Thep ligt ongeveer 240 kilometer ten noorden van Bangkok, in de provincie Phetchabun. Si Thep beslaat een oppervlakte van ongeveer 4,7 vierkante kilometer en is omringd door twee concentrische grachten. Het staat bekend als een tweelingstad, met Muang Nai als de binnenstad en Muang Nok als de buitenstad. Muang Nai is rond van vorm en beslaat ongeveer 2,08 vierkante kilometer. Binnen Muang Nai bevinden zich drie grote monumenten: Prang Si Thep, Prang Song Phi Nong en Kao Klang Nai. Naast deze monumenten zijn er 45 kleinere structuren door de stad verspreid, en zijn er zeventig vijvers en moerassige gebieden ontdekt. De binnenstad is zo goed mogelijk gerestaureerd en opengesteld voor bezoekers.

Muang Nok, gelegen ten oosten van Muang Nai, is omringd door een gracht en een aarden wal, met uitzondering van het gedeelte dat aan de binnenstad grenst. Het gebied beslaat ongeveer 2,54 vierkante kilometer. Hier zijn 54 ruïnes van structuren ontdekt, evenals een grote vijver aan de noordzijde. Een deel van het land wordt nog steeds voor landbouwdoeleinden gebruikt.

In de omgeving van Si Thep zijn ongeveer vijftig kleine oude monumenten aangetroffen. De meest noemenswaardige zijn Khao Klang Nok en Prang Ruesi. Een andere significante ontdekking is de Khao Thamorrat-grot, gelegen op zo’n twintig kilometer ten westen van Si Thep.

De datering van de archeologische vondsten schetst een tijdlijn die begint bij een prehistorische nederzetting, ongeveer 2000 jaar geleden. In de daaropvolgende eeuwen heeft de stad zich ontwikkeld van een Dvaravati-cultuur (zevende tot elfde eeuw) naar een Khmer-cultuur (elfde tot dertiende eeuw).

Overblijfselen van de inwoners van Si Thep uit de periode vóór de Dvaravati-cultuur.

Si Thep werelderfgoed.

Si Thep werd in 1984 aangewezen als historisch park en in 2019 door Thailand genomineerd als voorlopig UNESCO-werelderfgoed. Op 19 september 2023 kreeg het een plaats op de Werelderfgoedlijst als ‘de oude stad Si Thep en de bijbehorende Dvaravati-monumenten’. Dit markeert de eerste succesvolle Thaise nominatie voor cultureel werelderfgoed sinds Ban Chiang in 1992.

De titel van werelderfgoed heeft zeker betekenis en trekt momenteel veel bezoekers. De ruïnes van de stad zijn stille getuigen van een rijk verleden. Het park is uitzonderlijk goed onderhouden en toegankelijk. Vanaf de ingang kun je nu met toeristenbusjes naar de monumenten rijden, wat een groot contrast vormt met ons bezoek in 2018, toen we er alleen rondwandelden en alles te voet moesten verkennen.

Monumenten in Khmer stijl.

Si Thep begon steeds meer beïnvloed te worden door de Khmer-gemeenschappen in het noordoosten rond het midden van de elfde eeuw. De filosofie en het geloof van de Khmer werden daardoor belangrijker voor de stad. Dit is ook terug te zien in de architectuur van de monumenten Prang Si Thep en Prang Song Phi Nong. Deze monumenten waren vermoedelijk religieuze bouwwerken van het hindoeïstische Shaivisme, wat zichtbaar is aan het beeld van Nandi, de stier van Shiva, op de latei boven de ingang van Nong, het kleinere gebouw.

Tijdens de heerschappij van de Khmer-koning Chaiwaraman VII kwam Si Thep onder de invloed van het Mahayana-boeddhisme. De foto hieronder toont ornamenten die ontworpen zijn om op de top van een pagode te plaatsen, met een onmiskenbare boeddhistische stijl.

Khao Klang nai.

Khao Klang Nai was een boeddhistisch heiligdom. De centrale pagode, rechthoekig en oostelijk georiënteerd, is gebouwd in de kenmerkende Dvaravati-stijl. De basis, ongeveer 12 meter hoog, is opgetrokken uit lateriet en bedekt met pleisterwerk. Ze is gedecoreerd met stucwerkbeelden van dwergen, apen, leeuwen en buffels, die als vrouwelijke atlasfiguren het gebouw lijken te dragen. Een trap leidt naar het bovenste deel, waar vermoedelijk ooit een pagode heeft gestaan. Rondom de pagode bevinden zich restanten van kleinere pagodes en een Viharn.

Khao Klang Nai werd opgericht als een heiligdom voor het Theravada Boeddhisme en dateert uit de periode tussen de zesde en zevende eeuw. Het was vermoedelijk het meest prominente onderdeel van Si Thep en werd verlaten rond de dertiende eeuw.

Dharmacakra.

Het Dharmacakra, of het Wiel van de Wet, is een symbool dat de leer van Boeddha vertegenwoordigt. Het is vaak uit steen gehouwen en op diverse archeologische vindplaatsen in heel Thailand aangetroffen. Het wiel werd traditioneel geplaatst voor een belangrijke pagode. In dit geval vertegenwoordigt het wiel, het monument van Khao Klang Nai. Maar volgens de overlevering werd het ontdekt bij Khao Klang Nok en vervolgens hierheen verplaatst.

Het monument van Khao Klang Nok.

Khao Klang Nok bevindt zich ongeveer twee kilometer ten noorden van de oude stad. Het heeft een vierkante laterieten basis van 64-meter en is ongeveer 20-meter hoog. Bovenop de laterieten basis stond een bakstenen pagode.

Dit is de grootste pagode uit de Dvaravati-periode in Thailand, daterend uit de achtste of negende eeuw.

De pagode op de basis had de vorm van een omgekeerde kom en is nog niet gerestaureerd. De inzet op de foto toont hoe de pagode er vroeger uit moet hebben gezien.

Iemand moet het natuurlijk netjes houden !

© Lode Engelen, foto’s genomen in het historisch park Si Thep op 21.11.2018 en op 23.03.2024.