Phu Phrabat Historical Park.

Phu Phrabat ontstond miljoenen jaren geleden door de erosie van zandsteenlagen met verschillende hardheden. De lagen met hogere hardheid bleven vrijwel ongeschonden en vormden zo de bovenste laag. Rotsen met lagere hardheid werden weg geërodeerd, waardoor onder de sterkere lagen gaten en rondingen ontstonden. Hierdoor ontstonden rotsformaties die als schuilplaats konden dienen.

Mensen vestigden zich ongeveer 2.600 tot 3.000 jaar geleden op deze heuvel, waarschijnlijk aangetrokken door de overvloed aan eetbare planten. Ze brachten rode rotsschilderingen aan op de rechtopstaande wanden, waarop handpalmen, dieren, mannen en geometrische figuren te zien zijn. Sommige afbeeldingen geven een beeld van de levensomstandigheden van zowel dieren als mensen in die periode.

Na de prehistorie veranderde het gebruik van Phu Phrabat.

Tussen de 9e en 11e eeuw na Christus zochten mensen opnieuw hun toevlucht tot deze beschermende rotsen. Gedurende die periode werd de locatie toegewijd aan Boeddhistische rituelen, en fungeerde het als een heilige plek. Grensstenen omringden sommige rotsen, terwijl een ander deel waarschijnlijk dienst deed als een tempel, met nog steeds aanwezige Boeddhabeelden die uit steen waren gehouwen. In de 17e of 18e eeuw na Christus werd een voetafdruk van Boeddha toegevoegd, en één van de rotsen werd gebruikt als bewaarplaats voor een relikwie van Boeddha.

klinkende namen voor de rotsen.

De oorspronkelijke namen van de eeuwenoude bouwwerken op Phu Phrabat blijven onbekend. De lokale bevolking heeft ze namen gegeven die zijn afgeleid van hun folklore, specifiek het verhaal van “de legende van Nang U-sa en Tao Baros“. Ze gaan ervan uit dat deze legende zich hier afspeelde en hebben de bouwwerken namen gegeven zoals Hor Nang U-Sa, Wat Louk Koei, Kork Mah Tao Baros, Tham Ry Si, enzovoort. In werkelijkheid hebben de ontdekte sporen van menselijk gebruik op de Phu Phrabat-heuvel echter niets te maken met deze folklore. Alle menselijke sporen op deze heuvel zijn minstens duizend jaar ouder dan de legende. De verzameling van oude structuren hier wordt beschouwd als een van de grootste en meest belangrijke groepen in het noordelijke deel van Noordoost-Thailand.

Ik kan me levendig voorstellen dat de prehistorische mens deze plek gebruikte om samen te zitten om de volgende jacht te bespreken.

Een 4 meter diepe waterput die werd gebruikt voor het verzamelen van regenwater.

Het historische park Phu Phrabat bevindt zich op de gelijknamige berg in het Mueang Pan-gebied, Ban Phue District, provincie Udon Thani. Het maakt deel uit van het zandsteengebergte van Phu Phan. Het ligt aan de westzijde van de provincie, op een hoogte variërend van 320 tot 350 meter boven zeeniveau. Het omringende landschap bestaat voornamelijk uit bos, en is begroeid met planten uit het regenwoud.

Grensstenen ( Bai Sema) rond de heilige plaats.

Hor nong U.

Hor Nang U in Phu Phrabat is een imposante, licht hellende rots zuil met een paddenstoelachtige vorm, die een hoogte van 10 meter bereikt. Bovenop rust een groot, dik rotsblok met afmetingen van vijf bij zeven meter. Mensen hebben de zuil aangepast door onder de bovenste rots een stenen muur te bouwen. Hierdoor ontstond een kamer met een klein raam. Dit geeft de indruk van een observatorium. Binnen deze rots schuilplaats vind je prehistorische rotsschilderingen met geometrische patronen, wat bevestigt dat de zuil al in de prehistorie in gebruik was. Latere aanpassingen omvatten het plaatsen van grensstenen rond de zuil en het uitbreiden van de kamer, waardoor het een afgebakend heilig gebied werd. De grensstenen zijn in acht richtingen geplaatst in een enkele concentrische rij, waarvan er momenteel nog 7 rechtop staan.

Andere vreemde rotsformaties vind je onder andere in het khao Phu Laenkha nationaal park en Si Nan Nationaal park.

© Lode Engelen. Foto’s genomen op 31.10.2023 in Banphue Udon Thani.